Menjadi OKU...

Bismillah wal hamdulillah...

OKU? Yes... ORANG KURANG UPAYA... Isk... mcm xbaek je kan statement tuh tp OKU bkn satu pkr yg negatif kn? OKU adalah antara insan2 yg istimewa... insya allah yg dikasihi ALLAH SWT... Ameen... Inilah hakikat yg harus sy terima spnjg tempoh sy bergelar wanita hamil... mebi xsume org yg memegang status mcm sy kan? tp sy antara org2 yg 'terpilih' itu... *sebak*

Sepnjg sy preggy neh, tmpat plg jauh sy penah pegi adalah Penang... tuh pn sy rasa sgt azab... ditmbh lg time tuh baru je lagi baek dari demam... batuk2 n badan sgt lemah time tuh... laen benor rasa dgn b4 pregnant... mmg penat sgt2... ditambah emosi yg berbaur2... ya allah, hnya padamu aku berserah dan mengadu... sesungguhnya itu bkn diriku yg sbnr... knpkah aku menjadi sebegitu lemah? adakah ini tanda pengorbanan seorg ibu kepada anak yg dibawanya dalam kandungan? sungguhku xsangka, sebesar ini pengorbanan seorg ibu... *insaf* dimana berlaku pelbagai perubahan dari segenab segi yg harus diterima dalam masa yg singkat n terkadang mengundang tekanan yg tidak berbelah bagi... (T T)

Mcm mana ek nk mula story tragis neh... huk3... nanges dulu kejap... sy sgt teringin nk g berjalan2... g holiday... g shopping2... tp kelemahanku skrg adalah xleh dok lama2 dlm keta... sy akn mengalami sakit pinggang+bun**t yg sgt melampau... skrg baru 5bln pregnant... xtaulah nti kalu da sarat... gamaknya mmg xleh nk g mana... sy nanges seorg2 bila mengenangkan keadaan ini... sy da xleh nk aktif2 mcm dulu... pastu, balek ja dari travel sy akan demam... badan sy rasa sgt panas, lemah n letih... bkn lemah+letih tahap biasa, tp tahap mcm baru balek dari mendaki bukit... truk betul kepenatan yg sy alami... sy cuba gak utk gagahi utk xlayan menda2 tuh tp i can't... sgt suffer menghadapi hakikat ini... sy redha... redha utk 1nyawa yg bakal dilahirkan... i've changed... sy da jadi OKU... Sume org mcm susah nk bawak sy g memane sy pn sgt susah utk decide utk ikut atau x, kerna hati sy sgt excited utk g jalan2, tp on the other side, sy takot sgt2 menyusahkan org laen... sy malu... malu sbb sy mcm org cacat... en.somi mcm xbapa phm tp sy malas fikir... biarlah, kalu difikirkan sy akan terus nanges n tertdo... sy akan cuba kawal perasaan yg bukan2 ini... i need somebody yg bleh bg sy sokongan+smgt+menjaga sy...

Masa awal2 pregnant dulu dahlah muntah xhenti2...loya+penin+sakit kepala bagai... skrg sume tuh da alhamdulillah ilang, mai pulak penyakit laen... mmg ujian sungguh... mebi sume ni sbg penghapus dosa2ku yg lalu... tp sy btul2 rasa seorg2 menghadapi hakikat ini... sy cuba lawan dgn sekuat2 hati... sy berharap, nti proses kelahiran sy menjadi sgt mudah kerna beban n sakit2 yg sy alami n hadapi kini (sakit bersalin mmg tetap sakit kn... huhuhu) kesian bebi... selera mkn sy ilang... kkdg satu hari suntuk sy xrasa lapar langsung... mak tego soh mkn... katanya kesian kt bebi... mendengar ayat itu sy trus memaksa diri utk menelan apa yg termampu... disamping hati yg tgh berduka... en.somi tiada... entah dia g mana... (T T) *nanges lagi...* elok la dia pn xda disisi sy kerna satg sy kalu sy emo2, terkena lak kt dia... tersgt mahu dielakkan... xmau tmbh dosa...huhu...

Berat dan tahap hemoglobin sy merosot... kesian bebi... ummi akan berusaha utk menstabilkan sgalanya semula... saba ek... kita sama2 bertahan ye sayang... ummi ada bebi seorg ja... yg plg dekat dgn ummi, yg plg ummi syg n harapkan... pls bertahan my dear... jadi org yg kuat n tabah ek~!!!

p/s: maaf entri/post yg penuh emosi... :"(

TUHAN...
KUATKAN AKU, LINDUNGI AKU DARI PUTUS ASA... AMEEN YA RABB